نقد سریال The three mustkeers(سه تفنگدار)2014:
پارک دال هیونگ:پسری 20 و خورده ای ساله و شهرستانی از خانواده فقیر.باهوش و باپشتکار.
سوهیون:پسری 20 و خورده ای ساله و ولیعهد کشور چوسان.مسئولیت پذیر و خوش اخلاق.
هو سونگ پو:پسری 20 و خورده ای ساله و اشراف زاده و دوست صمیمی ولیعهد.خوش گذرون ولی مسئولیت پذیر.
آن مین سو:پسری 20 و خورده ای ساله و دوست ولیعهد.متین و باوقار و مسئولیت پذیر.
خلاصه داستان:
پارک دال هیونگ ماه هاست که بسیار تمرین کرده تا در آزمون ورودی ارتش که در پایتخت برگزار میشه شرکت کنه و یک افسر ارتش بشه.یک روز قبل از برگزاری آزمون به دنبال مجرمی میره و اتفاقی 3 نفر رو میبینه و از اونا برای گرفتنش کمک میخواد.اون 3 نفر ولیعهد و نگهبانان شخصیش که دوستاش هم حساب میشن هستن و لقبشون 3 تفنگداره.این اولین دیدارشون میشه.پارک دال هیونگ در آزمون با سختی زیاد قبول میشه اما بعد از قبولی متوجه میشه دختری که 5 سال پیش عاشقش شده و به عشق اون و برای دیدنش به پایتخت اومده در حال حاضر همسر ولیعهده و این در حالیه که ولیعهد دوستش نداره.این باعث میشه از همون ابتدا پارک دال هیونگ حس بدی نسبت به ولیعهد پیدا کنه و اتفاقات نه چندان خوبی بین این 2 نفر پیش میاد.
از طرف دیگه چند خائن در کشور وجود داره که میخوان 2 دستی کشور رو به بیگانه تقدیم کنن ولی ولیعهد از خیانتشون مطلع میشه.
حالا باید دید این 4 نفر چطور میخوان کشور رو نجات بدن و چه اتفاقاتی براشون پیش میاد....
نقد سریال:
اگه به هوای دیدن سریال تاریخی میخواین این سریال رو ببینین اشتباه میکنین.واسه ژانر تاریخی سریال های خیلی خیلی قوی تر با داستان های هیجان انگیز تر وجود داره که این سریال در برابرشون هیچ حساب میشه!!این سریال مخلوطی از چند ژانر تاریخی،عاشقانه و کمی کمدیه که انصافا تو هیچکدومشون جالب کار نکرده.برومنس یا برادری موجود بین 3 تفنگدار و پارک دال هیونگ جالب بود اما نه اونقدر که خیلی ناب و تازه باشه و بیننده فکر کنه ایده جدیدی رو میبینه.در مورد عاشقانه کار هم فقط از بخش انتقامیش خوشم اومد.این که نشون میداد یک زن هرچقدر هم زمان بگذره نمیتونه خیانتی رو که از عشقش دیده رو فراموش کنه.
در آخر هم همه چیز لنگ در هوا موند و تقرییا پایان باز و بی سرانجامی داشت که البته دلیل داره.از اول پروژه قرار بوده که فصل دومی هم برای ادامهش ساخته بشه ولی چون ریتینگ سریال خیلی پایین بوده از ساختش پشیمون شدن که این واقعا بی مسئولیتی عوامل رو میرسونه.من به عنوان بیننده 12 قسمت سریال دیدم،ضعف و کاستی هاش رو تحمل کردم که در نهایت بیینم چه اتفاقی برای شخصیت ها میفته اون وقت تمام موضوعاتی که در سریال قبلا باز شده بود همینطور موند و موضوعاتی هم که تازه شروع شد،شروع نشده تموم شد مثل صحنه آخر سریال!به نظر میاد کارگردان و نویسنده خیلی رو فصل 2 حساب کرده بودن که همه چیز رو تموم نشده رها کردن و این بی سرانجامی واسه کل شخصیت ها دیده میشد.

نقد و حرف خاصی واسه این سریال ندارم.در کل سطح خیلی خیلی متوسطی داشت.
توصیه به دیدن:من شخصا توصیه نمیکنم ولی اگر دلتون برای حال و هوای تاریخی تنگ شده و سریالی کم قسمت میخواین که طنز و عاشقانه هم داشته باشه سه تفنگدار میتونه یکی از گزینه ها باشه.

نکات منفی:
1.تو کل قسمت ها کم و بیش کاستی هایی به خصوص در شخصیت پردازی و تناقض بین رفتارها به چشم میومد ولی بیشتر از همه از سرسری بودن بعضی اتفاقا و اینکه بدون مقدمه چینی انجام میشدن ناراضی بودم.مثلا عاشق شدن ولیعهد.ولیعهد 5 ساله با این زن ازدواج کرده و تو این سالها هیچ حسی بهش پیدا نکرده اون وقت بدون اینکه اتفاق خاصی بیفته یهو قسمتای آخر عاشقش میشه.کاملا ناگهانی!از اول سریال کلی کشمکش و اعصاب خوردی سر علاقه بین ولیعهد و زنش وجود داشت.طبیعتا باید اتفاق خاصی میفتاد که این علاقه ناگهانی درست تعبیر بشه.
مریضی ملکه هم همینطور بود.یک ماه تو جا افتاده بود و همه دکترا میگفتن پاش لب گوره و هیچ امیدی بهش نیست ولی خیلی یهویی خوب شد!
2.بزرگترین ایرادش که قبلا هم اشاره کردم بی سروسامون ول شدن همه چیز بود.واقعا اعصاب خورد کن بود.

بازی بازیگران:
همه خیلی خوب بودن به جز جونگ یونگ هوا(نقش پارک دال هیونگ).من شخصا یکی از آتیشی ترین طرفدارای یونگ هوام و در زمینه موسیقی به عنوان خواننده و موزیسین و لیدر گروه خیلی خیلی قبولش دارم و همینطور شخصیتش در واقعیت رو هم خیلی دوست دارم(خیلییییی پسر گلیه.خاکی و باحال)اما نمیدونم چرا اصلا بازیش رو دوست ندارم.به نظرم تو این سریال تو بخش های جدیش خوب کار نکرده بود.کلا بازیش یک بعدیه و به نظرم به خاطر میمیک صورتش نقش خیلی جدی نباید بازی کنه.نه تو این سریال دوستش داشتم نه توی عاشقم شدی.برای این نقش انتخاب های خیلی بهتری وجود داشت.
سکانس مورد علاقه م:
یه جایی هست که اطلاعات مهمی از طرف زن داستان در مورد دشمنشون به پارک دال هیونگ میرسه اونم میره و جلوی اون دشمن اطلاعات رو رو میکنه.دشمنش بهش میگه خدایی این اطلاعات محرمانه رو از کجا آوردی؟از هیچ جا پیدا نمیشه.پارک دال هیونگ هم یه لبخند خبیث میزنه و میگه:پدرم همیشه میگه مواظب زن ها باش.
هم دیالوگش رو دوست داشتم هم میمیک صورتش موقع گفتن دیالوگ!(بخش فمینیست وجودم با این دیالوگ گل کرد!)
آهنگ متن:
متوسط.
پایان سریال:
چون همه چیز بی نتیجه رها شد دوست نداشتم.